Bazı böcek ve balık türlerinin dağılmalarının (kendi başlarına ulaşamayacakları yerlerde çoğalmalarının) önündeki belirli engelleri nasıl aştıkları uzun zamandır bir sırdı. Bu fikirlerden biri, balıkların yeni yerleri kolonileştirmek için kuşları kullanabilmesiydi.
Bir araştırma, bu hipotezi ilk kez bilimsel olarak test etti ve bu, konumları nedeniyle bu kadar sınırlı türlerin nasıl genişlediğini anlamak açısından aydınlatıcı bir bilgi. Bu büyüleyici keşif hakkında daha fazla bilgi edinmek istiyorsanız okumaya devam edin.
Killi balık, harika hayatta kalanlar
Killifish veya killifish (Nothobranchius furzeri) Zimbabwe ve Mozambik'te bulunan mevsimlik havuzlarda yaşar. Yağış mevsimi sona erdiğinde bu su birikintileri kurur ve balıklar ölür. Sudan nefes alamıyorlarsa, hangi stratejiyle yok olmaktan kurtuldular? Her yıl yeniden ortaya çıkmaları nasıl mümkün olabilir?
Ömrünün sonunda, killifish yumurtalarını döller ve bir sonraki yağmur mevsimine kadar kalacakları çamura gömer. Bu yumurtalar bilim adamları arasında büyük dirençleriyle bilinirler: 2019'da ördeklerin (suya yakın kuşlar) sindirim sisteminden geçip dışkıyla birlikte çevreye geri dönebildikleri ve yumurtadan çıkabildikleri zaten kanıtlanmıştır.
Bu balıkların yeni yerleri kolonileştirmek için kuşları kullanabileceğini keşfettikten sonra, bu şekilde keşfetmeye devam etmek istediler. Bir sonraki bölümde bu konudaki en son çalışma var, bu yüzden sonuçlarını kaçırmayın.
Bu balıklar yeni yerleri kolonileştirmek için kuşları kullanabilir
Kuşların tohum ve yumurta dağıtma aracı olarak gücü son zamanlarda keşfedilmiş bir şey değil. Aslında, bir kuşun tohumları yemesi ve sonra onları kakasıyla atması birçok bitki ve omurgasızın dağılma stratejilerinin bir parçasıdır. Bu endozoochory olarak bilinir.
Doñana Biyoloji İstasyonunda (EBD-CSIC) profesyoneller, ördeklerin, suda yaşayanların, martıların ve leyleklerin su bitkilerini ve omurgasızları dağıtma yeteneklerini incelemek için 2 yıl harcadılar. Başlangıçta bu kuşların ana ulaşım yolunun ayakları ve tüyleri olduğu düşünüldü, ancak bunun onların sindirim sistemi olduğu ortaya çıktı.
Kuşlar, besinleriyle birlikte diğer organizmaların üremelerini de yerler ve biyolojik canlılıklarını bozmadan onları başka bir yere tahliye ederek dağıtırlar.
Deney
Killifish durumu göz önünde bulundurularak, endozoochory'nin killifish dışındaki balıklar için bir dağıtma yöntemi olarak hizmet edip edemeyeceğini test etmek için bir deney yapıldı. Bu yaklaşım sayesinde sazan (Cyprinus carpio) ve Prusya sazanı (Carassius gibelio) yumurtalarının da ördeklerin sindirim sisteminde hayatta kalabildiği bulundu.
Prosedür, birkaç yaban ördeğinin (Anas platyrhynchos) her sazan türünden toplam 500 yumurta ile beslenmesinden oluşuyordu. Dışkılarını toplarken elde edilen sonuçlar şunlardı:
- Kullanılan ördeğin 6 tanesinin dışkısında canlı yumurta bulundu.
- Yutulan yumurtaların 18'i yaban ördeğinin dışkısından sağlam olarak çıkarıldı. Bazılarının tüm sindirim sisteminden geçmesi 4 saat kadar sürdü.
- Bu 18 yumurtadan 12'si canlı embriyo içeriyordu.
- Yumurtaların çoğu, yumurtadan çıkmadan önce mantar enfeksiyonları nedeniyle canlılıklarını kaybederler.
- Bir bayağı sazan ve 2 Prusya sazanı başarıyla yumurtadan çıktı.
Bazı balıkların diğer bölgeleri kolonileştirmek için kuşları kullanıp kullanamayacağı sorusu olumlu yanıtlansa da, bazı yumurtaların diğerlerine göre hayatta kalmasının nedeni açıklığa kavuşturulmayı bekliyor. Araştırmacılar bunun ördeklerin sindiriminin çok verimli olmamasından kaynaklanabileceğini öne sürüyorlar, bu yüzden sadece ara sıra sindirilmemiş yumurtaları dışkılıyorlar.
Stüdyo Uygulamaları
Sazan, Uluslararası Doğayı Koruma Birliği (IUCN) tarafından dünyadaki en zararlı 100 istilacı türden biri olarak listelenmiştir. Prusya sazanı ise, son zamanlarda İber Yarımadası'nda yayılmakta olan ve endişe yaratmaya başlayan istilacı bir tür.
Prusya sazanı örneğinde ayrıca, tek bir yumurtanın yeni bir yerde yumurtadan çıkması yeni bir popülasyona yol açabilir, çünkü örnekler bir erkeğin bir dişiyi döllemesine ihtiyaç duymadan eşeysiz olarak üreyebilir.Bu, bu istilacı türlerin popülasyonlarını kontrol etme söz konusu olduğunda ek bir risk faktörüdür.
Ancak sazan yavrularının ölüm oranı yüksektir, bu nedenle su ortamındaki tek bir yumurta, popülasyon oluşumunu garanti etmez.
Ancak tüm bu meselenin madalyonun bir başka yüzü daha var: İstilacı balık türlerinin dağılması bir tehlike olduğu gibi, nesli tükenmekte olan canlılar için de bir umut olabilir. Göçmen kuşlar sayesinde suda yaşayan hayvanların ve bitkilerin yok oldukları ortamlara yeniden kazandırılması mümkün olabilir.
Her halükarda, bu çalışmalar bu endozoochory sürecinin buzdağının yalnızca görünen kısmını gösteriyor. Hem istilacı popülasyonları kontrol altına almak hem de tehlike altındakileri dağıtmak daha fazla araştırma gerektirecektir. Zaman ve bilim ilerledikçe, doğayı yeniden dengelemek için yeni umut ışınları ortaya çıkıyor.
