Uğur böcekleri güzel varlıklardır ve güzel görünümleri ve zararsız yapıları çoğu zaman hem yetişkinlerin hem de çocukların benzer şekilde ilgisini çektiği için genel kültürde takdir edilir. Her durumda, bu böceklerin beslenmek için bitki ve sebzeleri yedikleri konusunda yanlış bir kanı vardır. Bu aile doğal avcılardan oluştuğu için hiçbir şey gerçeklerden bu kadar uzak olamaz.
Uğur böcekleri çok çarpıcı kanatlı böceklerdir, ancak tuhaflıkları fiziksel görünümlerinin çok ötesine geçer. Okumaya devam ederseniz bu böceklerin beslenme yönteminin insanlar için çok faydalı olduğunu keşfedeceksiniz.
uğur böceklerinin özellikleri
" Uğur böceği" dediğimizde, Avrupa'da en yaygın olan bu kategorideki tür olan Coccinella septempunktata'dan bahsediyoruz mutlaka. Her durumda, bu terimin, 360 cins içeren koleopter böceklerin bir taksonu olan Coccinellidae familyasının tüm üyelerini kapsadığına dikkat edilmelidir.
Uğur böcekleri çok başarılı bir omurgasız ailesidir. Evrimsel radyasyonu nedeniyle bugüne kadar 6000'den fazla tür tanımlanmıştır. Bu böcekleri düşündüğümüzde akla gelen morfoloji, küçük bir böcek ve siyah benekli kırmızı bir renktir, ancak gerçek şu ki çok geniş bir fenotipik çeşitlilik vardır.
Tüm coccinellid'ler küçüktür -0,8 ila 18 milimetre arası- ve küresel veya oval şekildedir, ancak farklı türlerin renkleri oldukça değişkendir. Bazıları siyah noktalı sarı bir arka plana sahiptir (Psyllobora vigintiduopunktata), diğerleri siyah çizgili altın rengindedir (Brumoides suturalis) ve diğerleri neredeyse tamamen siyahtır (Axion tripustulatum).
Gösterdikleri yüksek tonlar ve desenler potansiyel yırtıcıları tatsız tatlarına karşı uyardığından, uğur böceği rengi aposematik olarak kabul edilir.
Uğur böcekleri ne yer?
Önceki satırlarda da belirttiğimiz gibi, uğur böcekleri oldukça yırtıcı omurgasızlardır. Çoğu durumda koksinellidler, genellikle yaprak bitleri olarak bilinen Sternorrhyncha cinsinin hemipteran böcek popülasyonlarını avlar.
Böcek bilimi dergilerindeki araştırmalar, çeşitli coccinellid türlerinin mide içeriklerini inceledi. Bu sonuçlara dayanarak bilim adamları, yılın en sıcak aylarında C. septempunktata'nın diyetinin %80'den fazlasının küçük yaprak bitlerinden oluştuğunu keşfettiler. Av kıt olduğunda polen tüketimine başvururlar.
Her durumda, diğer birçok uğur böceği türünün beslenme repertuarını önemli ölçüde artırdığını belirtmek gerekir.Örneğin, Coleomegilla cinsi uğur böcekleri, larvalarını ve yumurtalarını avladıkları için güve popülasyonlarının mükemmel denetleyicileridir. Hatta bazı türler diğer coccinellidlerin larvalarıyla beslenir.
Uğur böceklerinin ekosistemler için faydaları
Yaprak biti olarak bilinen yaprak biti, üzerinde yaşadığı bitkilere büyük zarar verir. Kolonileri çok hızlı büyür ve bitki özsuyuyla beslenir, bu da hem doğal hem de insanlar tarafından ekilen mahsullerin hayatta kalmasını az altabilir.
Daha da ileri gidiyoruz, çünkü bazı yaprak bitleri, bitkilerin damar sistemine virüs enjekte ettikleri ve popülasyonlara patolojiler yaydıkları için hastalık vektörü görevi görüyor. Ayrıca salgılarıyla beslenen karıncaları da çekerler, bu da istila edilen bitkinin daha da hızlı bozulmasını sağlar.
Uğur böcekleri, yaprak biti popülasyonlarının kontrolden çıkarak çoğalmasını önlemek için mükemmel bir biyolojik kontroldür.Bu küçük yırtıcı hayvanlar yorulmadan küçük böcekleri avlarken, doğal ekosistemlerde ve insan kullanımına yönelik ürünlerde zararlı olmalarını engeller.
Bu noktada türümüzün koksinelidlerin biyolojik kontrolünden yararlandığını söylemeye gerek yok. Örneğin Stethorus cinsi uğur böceği, tarım zararlısı olma potansiyeli nedeniyle ABD'de yılda 1 milyardan fazla parasal kayba neden olan Ostrinia nubilalis türünün yumurta ve larvalarını avlar.
Yaprak bitlerini, akarları ve güveleri yiyen uğur böcekleri mükemmel haşere kontrolcüleridir.
Parıldayan her şey altın değildir
Maalesef bazen koksinelidlerin biyokontrol olarak kullanılmaya başlanması beklendiği kadar iyi gitmedi. Asya'ya özgü Harmonia axyridis gibi türler, zararlıları kontrol etmek için Kuzey Amerika'ya getirildi, ancak kendi başlarına zararlı oldular.Endemik türlere göre daha dirençli olduklarından onları ekosistemden uzaklaştırırlar.
Bu nedenle, bir türü denetleyici olarak tanıtmadan önce herhangi bir ortamdaki çevre dinamiklerini çok iyi bilmek gerekir. Ek olarak, bu türün hiçbir durumda plantasyon sınırlarını terk edip ekosistemin trofik zincirine entegre olmamasını sağlamak gerekir. Aksi takdirde istilacı olmaya teşvik edilir.