Uropygii veya uropygids (Thelyphonida), genellikle vinagrillos olarak adlandırılan bir örümcek takımıdır. Bu eklembacaklılar bir akrebe benziyor, ancak iğneleri yok. İsimlerini salgıladıkları maddenin asidik ve sirke aroması yaydığı için kokusundan alıyorlar.
Sirkeler tropikal ve subtropikal bölgelerde yaşar. Ortam neminin yeterince yüksek olduğu kayaların, kütüklerin ve diğer yerlerin altında bulunurlar. Bu alanı okumaya devam edin ve salata sosu hakkında daha fazlasını keşfedin.
Sirkeler nasıl?
Sirkeler, çıplak gözle akreplere çok benzeyen araknid sınıfının eklembacaklılarıdır, ancak yakından bakarsanız, epeyce fark görmek kolaydır. Her şeyden önce, vinaigrillo'nun herhangi bir acısı yoktur.
Bu örümcekler -türlerine bağlı olarak- 2 ila 15 santimetre uzunluğundadır ve vücutları prosoma (sefalotoraks) ve opisthosoma (karın) olmak üzere 2 bölgeye ayrılır. Kırmızımsı kahverengi veya daha koyu renktedirler.
Prosoma, birleşik olan baş ve göğüs kafesine karşılık gelir. Sirkelerin bir çift basit gözü ve birçok hayvanda bulunan fotoreseptör yapılar olan ve ilkel gözler gibi işlev gören bir grup yan ocelli vardır. Chelicerae ve pedipalps (kerpeten) de prosomada bulunur.
Bu eklembacaklılar 8 ince bacağa sahiptir, ancak hepsi hareket için kullanılmaz. Daha uzun ve daha dar olan ilk çift bacaklarıyla, yerden yaydıkları titreşimler sayesinde avlarını tespit ederler. Aslında, bu ekstremiteleri bir kılavuz çubukmuş gibi kullanırlar ve herhangi bir anormal hareketi algılamak için çevrelerine kısaca dokunurlar.
Opistosoma, genital organları, solunum spiracles, anüs ve anal bezlerin açıklıklarının her iki tarafa dağıldığı 12 segmentten oluşur. Bu bezler vasıtasıyla sirkeye benzer bir kokuya sahip olan bir maddeyi dışarı atarlar. Vücudun sonunda, üropigileri karakterize eden, arka "anten" görevi gören uzun, çok eklemli bir flagellumları vardır.
Üropigiler nerede yaşar?
Sirkeler, tropikal ve subtropikal bölgeler (ekvatora yakın) gibi yüksek nemli bölgelerde yaşar. Bu hayvanlar Asya, Amerika, Okyanusya ve Afrika'da bulunabilir, ancak en büyük örnekler genellikle Amerika'da bulunur. Gündüzleri kendi kazdıkları yuvalara veya kütüklere, kayalara ve diğer doğal molozlara sığınırlar.
Bağ beslenmesi
Sirkeler yırtıcı hayvanlardır ve böcekler, solucanlar, hamamböcekleri, cırcır böcekleri ve bazı durumlarda akrepler ve örümcekler gibi diğer örümceklerle beslenirler. Esaret altında, diyetleri küçük cırcır böcekleri, hamamböcekleri veya Zophoba larvaları, tenebrios ve diğer böceklere dayanır.
Boyutlarına rağmen, neredeyse her zaman av arayan amansız avcılardır. Bu nedenle doğada farklı eklembacaklı türleri için önemli biyolojik denetleyicilerdir.
Sirke üretimi
Üreme akreplerinkine çok benzer. Sirke erkekleri dişilerden daha incedir ve karın bölgeleri ile ayırt edilebilir.
Dans benzeri bir flörtün ardından erkek, dişinin spermatekasına yerleştirdiği bir spermatofor bırakır. Dişi daha sonra yavrularını korumak için kaldığı yerde bir yuva kazar.
Döllenme gerçekleştiğinde, yumurtalar dişinin karnından sarkan ovisak adı verilen bir yapıda gelişir. Annenin nimf aşamasından sonraki tüy dökümüne kadar sırtında taşıyacağı yumurtalardan yaklaşık 15 veya 20 yavru çıkar ve bu sırada bağımsız olurlar.
Neden salata sosu olarak biliniyorlar?
Sirkeler, salgıladıkları madde insanlara zararsız olduğu için zararsız hayvanlardır. Çoğunlukla asetik asit, su ve kaprik asitten oluşan bir sıvıdır. Sanılanın aksine, numuneler her zaman tipik sirke kokusunu yaymazlar. Bunun nedeni, savunma maddesi bileşenlerinin konsantrasyonunun organizmanın koşullarına göre değişmesidir.
İşlevi hem saldırı hem de savunmadır. Vinagrillolar, bunların kütiküllerini zayıflatmak ve onları pedipalpleriyle daha kolay yakalayabilmek için avlarının üzerine salgılarlar. Prosoma ile opisthosoma'yı birleştiren segment olan pedicel ile kurbanlarına asetik asit püskürtebilirler.
Neden bu kadar kötü bir üne sahipler?
Amerika'nın çeşitli yerlerinde, akrebe çok benzedikleri için salata sosundan korkulur. Aslında vücutlarını hemen hemen aynı şekilde kavislendirirler, bu yüzden genellikle zehirli oldukları düşünülür.Ayrıca bu araknidlerin salgıladıkları asidin insan derisinde ağrılı püstüllere neden olduğu durumlar da vardır. Ancak bunlar, sağlığı riske atmayan münferit vakalardır.
Esaret altında bakım
Herkesin zevkine göre olmasa da bu eklembacaklılar da ihtiyaç duydukları nem ve sıcaklık koşullarına uygun teraryumlarda yetiştirilip esaret altında tutuluyor.
Üropigioslar için önerilen teraryumlar 30x30x30 santimetredir ve hindistan cevizi lifi gibi yuva yapmaya izin veren bir alt tabakaya sahiptir. Ayrıca, mahfazanın tırmanamayacakları, aksi halde kaçabilecekleri düz duvarlara sahip olmasını gerektirir.
Sirkeler doğal yaşam alanlarının koşullarını yeniden üretebilmek için yüksek nemli bir ortama ihtiyaç duyarlar. Gece hayvanları oldukları için iyi aydınlatma gerekli değildir ve sıcaklık 20º C'nin üzerinde tutulmalıdır.Ancak saklanmak ve daha rahat hissetmek için birkaç yere ihtiyaçları var.
Yalnız hayvanlardır, üreme mevsiminde sadece çiftler halinde görüldükleri için örnek toplamak uygun değildir. Genel olarak oldukça aktiftirler, ancak tüy dökme dönemlerinde bir tür uyuşukluk içinde görünebilirler. Bu işlem için nem de önemlidir.