Muhtemelen yarasaları, karanlıkta uçan, size duyulmayacak şekilde çığlık atan ve böcek (ya da yaşadığınız yere bağlı olarak kan emecek hayvanlar) arayan hızlı figürlerle ilişkilendirirsiniz. Bununla birlikte, meyve yarasaları büyük ölçüde unutulur, zararsızdır, nefret edilir ve yine de çevreleri için son derece faydalıdır.
Ve ormanlarının çoğalmasına yardımcı olan sadece nektar yiyen yarasalar değildir. Tüm bu konu hakkında ve bu uçan memeliler hakkında daha fazla bilgi edinmek istiyorsanız, bundan sonra gelen hiçbir şeyi kaçırmayın, çünkü onlar sevimli oldukları kadar ekosistemlerinin vazgeçilmez bir parçasıdırlar.
Meyve yarasaları kimdir?
Yarasalar için kullanılan sınıflandırma yöntemlerinden biri de beslenme biçimleridir. Dolayısıyla bizi ilgilendiren böcek yiyenler, nektari yiyenler, hematofaglar, etoburlar ve meyve yiyenler vardır. Bunlar megachiroptera veya pteropodids olarak da bilinirler: Afrika, Asya ve Okyanusya'nın tropikal ve subtropikal bölgelerinde yaşayan büyük yarasalar.
Görme ve koku alma duyuları diğer türlere (esas olarak yankı belirlemeye dayanan) kıyasla çok gelişmiştir ve meyve veya nektar gibi bitki maddeleriyle beslenirler. Bunun nedeni, bazen gün içinde muz, incir veya hurma gibi sulu ve tatlı meyveler aramak için dışarı çıkmalarıdır.
Büyük meyve yarasası familyalarından bir diğeri Amerika kıtasına dağılmıştır: Phyllostomidae.Bu taksonomik gruba dahil olan bazı türler böceklerle de beslenir, ancak yine de meyve, nektar veya polen tüketerek ekosistem üzerinde olumlu bir etkiye sahiptir.
Meyve Yarasaları ve Tohum Dağıtma
Bu hayvanların var olmasının en iyi yanı, tohum dağıtma rolleri. Yarasalar ya meyveyi yedikten sonra düşürdükleri için ya da dışkı yoluyla yok ettikleri için, bu olduğunda yarasalar ana ağaçtan uzaklaşma eğilimindedir. Aslında bazı araştırmalar, bazı bölgelerdeki yarasaların meyve yiyen kuşlardan daha fazla tohum dağıttığını bulmuştur.
152.000 saman rengi Afrika meyve yarasası (Eidolon helvum) kolonisi bir gecede 300.000'den fazla tohum dağıtabilir.
Ayrıca polen yayıyorlar
Tozlaşmayı yarasaların geceleri arılardan devraldığı söylenir.Yarasaları çekmek ve böylece polenlerini dağıtmak için yarasalarla birlikte evrimleşmiş çiçek ve bitki kıtlığı yoktur. Yukarıda bahsedilen böcekler gibi, yarasalar da bu tozla kaplanır ve ziyaret ettikleri diğer çiçekleri döller.
Yarasalar, kakao, mango, muz veya şeftali ağaçları da dahil olmak üzere dünyadaki yaklaşık 500 bitki türünü tozlaştırır. Bugün kahve, çay içebilmemiz, pirinç yiyebilmemiz veya pamuk giyebilmemiz yarasaları tozlaştırmanın erdemidir.
Yarasa yoksa tekila da yoktur
Hayatta kalmak için tekila içmek gerekli değil ama ortadan kaybolsaydı milyonlarca insan cennette çığlık atardı. Ancak insan türü için gerçek etki, bu içeceğin yapıldığı bitkinin ortadan kaybolması olacaktır: agav (agaveangustifolia).
Agave (veya mezcal) tekila yapmak için yetiştirilir, ancak şurubu tatlandırmak ve yapraklarındaki lifleri kullanmak için de ondan çıkarılır.Aslında, bu liflerin ihracatı, Meksika'nın bazı yerel bölgelerinin, özellikle Oaxaca'nın gelirinin çoğunu oluşturmaktadır. Alkollü içecekler ise ihracat yoluyla ülkenin uluslararası pazarını destekliyor.
Her şeye rağmen tüm bu süreçte yarasaların rolü gözden kaçıyor. Aslında Amerika'da Leptonycteris nivalis (magueyero yarasa) popülasyonları önemli ölçüde azalmaktadır ve onlarla birlikte agav üretiminin bir kısmının yok olacağından korkulmaktadır.
COVID-19 salgınındaki yarasalar
Görüntüleri tekilanın ötesine genişleterek yarasaların durumu kritik. Var olan yaklaşık 1.100 yarasa türünden 500'den fazlası yok olma tehlikesiyle karşı karşıya. Bu hayvanlar var olan tüm memelilerin beşte birini oluşturur.
Sayıları zaten dünya çapında düşüyorsa, 2020'de daha da ciddi bir aksilik yaşadılar: COVID-19 salgını sırasında yanlış bilgilendirme.Asya yarasalarında benzer bir virüs bulunduğunda, virüsümüzün bir zoonozun sonucu olabileceği varsayımı yayıldı.
Sonuç, insan türünden beklendiği gibi, virüsten sorumlu tutulan diğer türler olan yarasaların ve pangolinlerin büyük çapta katledilmesi oldu. Daha sonra bu bilgi yalanlandı ama hasar çoktan verilmişti.
Bu nedenle artık tekilanın hayatımızdan yok olması değil, üzerinde yaşadığımız gezegenin yok olması söz konusu. Meyve yarasaları ve nektar yiyiciler olmadan, insanlar tarafından parçalanan ormanlar yarasaların taşıdığı tohumları alamaz, geceleri çiçek açmaz, ormanlarda yeşil hiçbir şey kalmaz. Sorumlu ve şefkatli olalım çünkü hepimizin bildiği mavi gezegeni kurtarmanın başka yolu yok.
